Terug in Nepal

Blog van oprichter Hilde Bleijswijk

Rondom de opening in 2014 van ons Women Empowerment Center in Nepal bouwden we aan een droom, waarvan de uitkomst zich nog maar moest bewijzen. Ter plaatse werkten wij een aantal jaren intensief samen met het Nepalese team. Het doel was om ieder jaar zo’n 50 vrouwen een training aan te bieden en hen met behulp van een kleine lening te helpen een eigen onderneming te starten. Om zo de vrouwen een kans te geven zelfstandig uit een kansarme situatie te stappen.

Door hen te volgen in hun ontwikkeling wilden we bekijken of hun situatie zich verbeterde. Een berekening van de SROI ‘Social Return on Investment’ zou in keiharde euro’s het sociale rendement uitdrukken van de gedane investering in het project. Eigen inkomensgenerering was een van de belangrijkste pilaren. Onze prognose was dat het project zich na vijf jaar grotendeels zelf moest kunnen financieren. Contracten werden opgesteld waarin stond omschreven hoe en wanneer de operationele en financiële verantwoordelijkheden stapsgewijs overgedragen zouden worden aan de Nepalese partnerorganisatie.

Na jaren van hard werken aan de – soms trillende – grond, met ons team – Alisha, Utsav, Visma, Man Singh uit Nepal en Emeline, Hein, Marion en Jasper uit Nederland – , was in mei 2016 voor team NL de tijd rijp om Nepal te verlaten. Met twee goede redenen: het Nepalese Team was er klaar voor om het project operationeel zelfstandig te draaien én bij mij was een kleine baby op komst. De Skype- en mailverbinding hielpen ons ondertussen de afstand te overbruggen. We bleken goed op elkaar ingewerkt, zodat de afstand, taal- en cultuurverschillen werden overwonnen. Visma, de oprichter van de Nepalese stichting, kwam naar Nederland en woonde onze bestuursvergadering bij. Zo kreeg de operationele overdracht geslaagd vorm.

Ondertussen werd Kiran geboren op 16 augustus 2016. Een zonnestraal in ons midden.

Ondertussen werd Kiran geboren op 16 augustus 2016. Een zonnestraal in ons midden. We waren verrast door een extra chromosoom 21. Eerst erg geschrokken, een leven met down… hoe ziet dat eruit? Hoeveel medische zorg heeft hij nodig? Hoe kwetsbaar is hij? Kan ik dit wel aan? Kunnen we ooit samen naar Nepal? Allemaal vragen, die de vreugde rondom zijn komst ook een kwetsbaar en onzeker randje gaven.

Inmiddels genieten wij al meer dan een jaar van Kiran en zijn al deze zorgen in rook op gegaan. Hij laat ons iedere dag zien hoe leuk het leven is, met zijn aanstekelijke lach, zijn ondeugende streken en betoverende ogen. Het is een bundeltje pure liefde. Kiran heeft geen lichamelijke afwijkingen, is sterk en kerngezond. Dat extra chromosoompje blijkt er vooral een van extra veel plezier en knuffels te zijn. En hij is een ware globetrotter!

Na anderhalf jaar in Nederland te zijn geweest, was de tijd rijp om ons project weer te bezoeken en Kiran aan iedereen voor te stellen.

Na anderhalf jaar in Nederland te zijn geweest, was de tijd rijp om ons project weer te bezoeken en Kiran aan iedereen voor te stellen. Ook daar in Nepal konden ze niet wachten. De reis is geweldig goed gegaan. De eerste twee weken leidde ik een drietal gasten en sponsors van Namasté Foundation rond. Zij wilden ook wel eens met eigen ogen zien wat er zoal was neergezet. De laatste drie weken kwam opa Jan Willem om op te passen, zodat ik met het team aan de slag kon.

In het Women Empowerment Center werden we op traditioneel Nepalese wijze in ontvangst genomen met een rode tika op ons voorhoofd en een katha – een sjaaltje – om de nek. De 23 vrouwen die onze zesde trainingsgroep rijk is, waren gemotiveerd aan het werk met onze trainer Sajina en projectmanager Alisha. Voor Kiran hadden ze speciaal een babysjaaltje genaaid. Daarna verdween hij in de vrouwenmenigte en heb ik hem het eerste uur niet weer gezien.

Ik was blij bevestigd te worden in mijn idee dat het project goed doorliep met ons op afstand.

Ik was blij bevestigd te worden in mijn idee dat het project goed doorliep met ons op afstand. Het centrum was ook in goede staat. Het voelde natuurlijk erg bijzonder om daar na zo’n lange periode weer terug te zijn.

Vandaag de dag – nu bijna 4 jaren na de opening – hebben we zes groepen van 20-25 vrouwen in het centrum mogen verwelkomen. Er is getraind, er werd geleend, men onderneemt. En daar sta ik dan. Nu zelf als single mama, oog in oog met 23 Nepalese single mama’s. Die allemaal hun kans met beide handen aangrijpen om aan een zelfstandige toekomst te werken. Wat een vrouwenpower!

De ondernemingen schieten uit de grond; een naaiatelier, een kippenfarm of een paddestoelenkwekerij. Het zijn praktische dingen waarmee ze inkomen voor het gezin kunnen genereren. De leningen worden boven verwachting goed terugbetaald. Andere bijkomstigheden waar we geeneens rekening mee hadden gehouden: er werd weer getrouwd en er kwamen weer kinderen. Op het eerste gezicht misschien geen doel van het project, maar juist een teken dat de vrouwen weer geaccepteerd worden in de Nepalese maatschappij. Een plek die zij door verlies van hun man en de armoede die hen daarmee ten deel viel veelal waren kwijtgeraakt. Ik realiseer me weer hoe bevoorrecht ik ben, nu mijn wieg op een plek stond waar een vangnet is als je dat even nodig hebt. Waar het al heel normaal is dat je als vrouw een opleiding geniet en een kans krijgt je te ontwikkelen op de arbeidsmarkt. Waar regelingen zijn voor het combineren van werk en kinderen. Ik heb al vaker gezegd dat de vrouwen in Nepal mijn grote voorbeeld zijn van veerkracht en vrouwenpower. En ze blijven me tot op de dag van vandaag inspireren.

Veel dank aan eenieder die samen met ons gelooft in de veerkracht van deze vrouwen.

Veel dank aan eenieder die samen met ons gelooft in de veerkracht van deze vrouwen. En die ons team ondersteunt in onze Namasté missie. Om zo samen een bijdrage te leveren de wereld een klein beetje mooier te maken. Namasté Foundation is aardig op weg naar het bereiken van de door ons gestelde doelen, die ik aan het begin omschreef. In onze impactmeting lees je alles over de behaalde resultaten. Nu de overdracht van de operationele verantwoordelijkheden geslaagd is, komt in 2018 de volledige focus te liggen op de overdracht van de financiële verantwoordelijkheden. Dit blijkt in de praktijk geen gemakkelijke transitie. Een van de inkomstenbronnen voor het Women Empowerment Project is de verkoop van TIMI sjaals. Wil je het Women Empowerment Project in Nepal ondersteunen en er zelf ook warmpjes bij zitten deze winter? Neem dan een kijkje op www.timi-shop.com, daar zijn deze heerlijke Nepalese sjaals te koop. Met het oog op de zelfstandige toekomst van het project zelf, hebben we tevens plannen uitgewerkt om rondom het centrum agri-activiteiten te ontwikkelen. Om daarmee de verdiencapaciteit van het project verder uit te breiden en het omliggende land optimaal te benutten.

Ik heb Kiran uiteindelijk weer mee naar huis gekregen, al ging dat niet van harte. Ze hadden hem liever daar gehouden en ook hij was daar duidelijk in zijn element. Op de laatste dag bij het afscheid begroetten wij elkaar weer met ‘see you again’ en op zijn Nepalees ‘Namasté’. En kleine Kiran, die vouwde zijn handjes voor zijn borst en deed vrolijk mee.

Hilde Bleijswijk